डोल्यातल्या
भावनांना,
नभाने वेचले..।
क्षितीजाच्या पापणीला,
आनंदाश्रू आले..।।
कालजाचे
पानही,
क्षणभर थिरकले..।
सरसरुन सृष्टीने ,
मल्हारास आलविले..।।
सुरेख पंख,
समुद्रासी फुटले..।
बंध लाटांचे सुटता,
बेभानपणे बरसले..।।
डोंगरही खुल्यागत,
पलभर झुलले..।
रिमझीम सरींनी,
ओलेचिंब भीजले..।।
ऐसेची सोवल्या धुक्यात,
मी न्हाले..।
भूवरी असूनही,
नभाला शिंपले..।।
-रो..
0 टिप्पण्या:
टिप्पणी पोस्ट करा
याची सदस्यत्व घ्या टिप्पणी पोस्ट करा [Atom]
<< मुख्यपृष्ठ