ज्यांना द्यायची असतात फूलं,

त्यांनाच काटे दिली जातात..।

नकलतपणे दिलेल्या वेदना,

आपलीच पाठराखणं करतात..।।१।।

 खपली निघून गेली की,

जखम भलभलत राहाते..।

आतमधल्या आतमध्येच,

सारखीच कुरतडून घेते..।।२।।

 कधीतरी मग आपले शब्द ,

आपलेच वैरी होतात..।

वेदना देण्याची मनिषा नसताही,

आपला सहजपणे घात करतात..।।३।।

 क्षमायाचना तरी कशी करावी,

अपराधीपणा सारखाच नडतो..।

भयावह झालेल्या मनाला,

शब्द देखील अडवून धरतो..।।४।।

मनातलं दुःख अश्यावेली,

मनालाचं गिलून घ्यावं लागतं..।

अंतरात अश्रूंना दडपून ,

फक्त हसतं राहवं लागतं..।।५।।-रो..