क्षणांचा कापूर होतो,

अन मनाची निरंजन होते..।

बंद मूठ ही कुबेर होवून,

क्षितीजाला कवेत घेते..।।१।।

जिद्दीचे पंखही,

आकाशाकडे झेपावतात..।

क्षणांनाही उत्कटतेचे ,

नवे धुमारे फुटतात..।।२।।

मानससरोवराच्या लाटाही

मौन धारण करतात..

शब्दही निःशब्द होवून,

 बरचं काही बोलतात..।।३।।

असेच तर बहरत जातात,

सस्नेहाचे बगिचे..।

फुलवत जावू या जीवन , 

 स्वसोबत सकलांचे..।।४।।

-रो....